TATARSKI POWIEW HISTORII...

20 października 2019 roku

                           Kiedy dziwna tęsknota za czymś ciągle nieznanym
                           Zacznie niczym mgła oplatać twe myśli w euforii ...
                           Sięgnij tą chwilą, tym czasem wciąż  niepokonanym,
                           By poznać choć malutką jej część... w tym czasie historii!

                   
                            Są wśród nas ludzie bardzo skromni i wielcy zarazem...
                            Dla których to co wszystko czynią, znaczy wiele...
                            By zachować prawdziwą historię, stoją gdzieś za swym krajobrazem...
                            Spotkasz ich wszędzie... również w słoneczną niedzielę!
                                   

                               Polscy Tatarzy od wieków zasłużeni naszej Ojczyźnie...
                               Tak niewiele miejsc swych w Polsce obecnie mają...
                               Tu na wschodzie wciąż kroczą po ziemi,niczym  po swej bliźnie...
                               A ich nowe meczety już od wielu lat nie powstają...                               

                      I choć ciągle był czas,aby Wam pomóc w różnych chwilach...
                      Czego dowód macie tu poniżej, taki czytelny wrześniowy...
                      Ciągle pod prąd...wciąż życie w jakiś nieprzebytych  badylach...
                      I w historycznych marzeniach...a dzień  taki kolorowy!                     

                Wasze cmentarze od wieków strzegą dziś dumnie sosny szumiące...
                 O tej wierności Polsce, którą sam król już dostrzegał przed wielu laty...
                 I te nieme na dziś kamienie luźno w nich spoczywające...
                 Oraz Wasz znak: ten księżyc jak i pozostawione na grobach kwiaty.
                                   

          Szamil Sulkiewicz...Stefan Mustafa Korycki ... na dziś niemi bohaterowie,
          Którzy swe życie poświęcili naszej wspólnej, wielkiej Ojczyźnie...
          Spoczywają tu w ciszy, w spokoju...nie mając już nic na głowie...
          Tacy niemi...jeszcze nie zapomniani..może znowu powstaną... .kto wie?!
                       

         Jak dobrze jest w zadumie pochodzić po tym mizarze tatarskim...
         By odkryć jego wiele tajemnic i tych chwil życia aż  tylu ludzi...
         Chwilami dłużej zatrzymać się by jak we śnie bojarskim...
         Doznać tego co los nam tajemnicami wciąż studzi...
                                 

                                      Śpijcie w spokoju drodzy Rodzice...
                                      Odpoczywajcie w jasnym niebie...
                                      Pamiętajcie,że wszystkie dzieci...
                                      Będziecie mieli koło siebie...

         Leśna góra... i setki grobów...położonych w jakiejś w ciszy wyśnionej..
         I ten czas dla wielu zamknięty tu już od kilku setek lat...
         Nagrobki te obecne i zapomniane..jakby w sferze .minionej!
         Tak życie tu wciąż trwa... taki jest tutaj przepiękny Podlaski świat!
                     

,, ... też włóki i wioski wieczyście onymżę i sukcesorom nadawszy i darowawszy, na onych budować się, osadzać i przedać, zastawić i podług woli i upodobania swego dysponować i z obligiem tylko usługi wojennej wiecznymi czasy tylko pozwolił i ubezpieczył...,, - z przywileju Jana III Sobieskiego, 12 marca 1679 roku ODDAJĄCEGO BOHONNIKI I OKOLICZNE WSIE W POSIADANIE ŻOŁNIERZY Z ODDZIAŁÓW TATARSKICH !!!

Piszę jak jest...

Krzysztof Kowalczyk